Een dam heeft 2 zijden: een rondje 'carbirden'

Voor een combinatie van vogelen vanuit de auto, wandelend vogelen en het nuttigen van pepersalami is de Brouwersdam met directe omgeving bij uitstek geschikt. En maandag was het dan weer eens zover dat enkele Garlicbirders die dam bezochten. Men volgt dan de routine om eerst aan de zeezijde te beginnen, vanaf Goeree. Deze dag was het mooi licht en zonnig, en net niet te koud, met een aflandige wind. Deze laatste zorgde er wel voor dat vogels als duikers, zaagbekken en eiders wat ver op zee zaten, maar met de budget-telescoop waarover de Garlicbirders beschikken (donaties zijn altijd welkom!), konden zij er toch wel chocola van maken. En natuurlijk zijn er de duidelijk te herkennen dieren aan de waterkant zoals scholeksters, rotganzen, tureluurs, wulpen, bontbekplevieren, een goudplevier en steenlopers. En een zeehond. Een Duits echtpaar dat over het strand naar het water loopt ziet het dier eerst niet, terwijl het toch behoorlijk dichtbij ligt. Maar na een paar minuten krijgt mijnheer het volwassen dier in de gaten. Met zijn fototoestel in de hand loopt hij op de zeehond af. Die gaat er natuurlijk vandoor zodra de man op minder dan 30 meter is genaderd. De Duitser heft vertwijfeld de armen ten hemel...heeft hij niet eens een foto kunnen maken! Tja, de Garlicbirders die het tafereel gadeslaan schudden meewarig het hoofd. Duitsers en zeehonden, het zal nooit wat worden.
Aan de Zeeuwse zijde wandelen onze birders langs de Grevelingen richting Scharendijke. Eerst komen ze langs enkele vreemde zeilschepen. Aan een ervan hangt een spandoek met daarop de tekst: Lees het boek 'Ik, Jezuha ben Pantera'.  Nou ja, wie weet...Op een steendammetje langs een strandje even verder zien zij een ijsvogel. Het beestje toont zich zeer op zijn gemak, 't kijkt ontspannen om zich heen, vangt eens een visje, en vliegt dan steeds een meter of 10 verder. Dit was een goed ijsvogeljaar voor onze Garlicbirders, o.m. ook Rob den IJsvogel indachtig.
Op hun verdere rit en wandelingen rond de klotsende, zonreflecterende Grevelingen zien de knofvogelaars nog diverse water- en zangvogels en zeehonden. En per ongeluk eigenlijk eindigen ze op een niet eerder door hen belopen hoge polderdijk met uitzicht over rietlanden en zandplaten in het Grevelingenmeer. Ze zien er pijlstaarten en wintertalingen en voor het eerst sinds bijna een jaar weer eens een slechtvalk! Ja, het was weer mooi vandaag.

Ook slechte vogeldagen kunnen goed uitpakken!

Dan zijn er van die dagen, u kent ze vast ook wel, lieve lezer, van die dagen dat de zon zich nauwelijks laat zien, stormachtige winden duinen doen stuiven en regendreiging niet van de lucht is. Op het meer stuwen ontelbare golven zich schuimend naar voren, een verre branding slaat stuk tot nevel. Zo'n dag was het afgelopen zondag dus. En juist deze zondag wilde een clubje Garlicbirders er toch echt weer eens op uit (ja, die feestdagen, hoe prettig en vrolijk ook, zitten het vogelen soms danig in de weg!). Ondanks een toch weer mindere weersverwachting, ging men, en men koos voor het nabije Westplaat.
Nauw echter was men de deur uit, op weg naar de Garlicbirders -SUV (Stoer Uitziend Voertuig), of daar werd men een koppeltje grote gele kwikstaarten gewaar dat onrustig zoals zij dat doen boven de singel fladderde. Leuk, grote gele kwikken midden in de stad!
Te Westplaat viel de vogelstilte op die er heerste. Normaal is het een piepen en tjilpen van belang, nu was er slechts het loeien van de stormachtige wind en het knetteren van de hoogspanningskabels hoog boven. Eenmaal over het Oostvoornse meer heenkijkend viel onze knofvogelaars ook daar het gebrek aan vogels op. Gelukkig was er nog wel íets te zien: middelste zaagbekken, dodaarsjes en...3 wilde zwanen. De dieren dobberden er als gekken.
Dan stak men de dam over, naar de zeezij. Op de brede duinenrijgelijke dam was er ook niets te zien of te horen, en een blik over de grijze slikken onder de grijze lucht met ver weg een grijze teruggetrokken zee beloofde ook niet veel goeds. Ja, scholeksters en wulpen verder weg, wat bergeenden dichterbij...en weer een groepje wilde zwanen, die hun koppen in hun veren hadden gestoken, zodat onze birders het niet zeker wisten. En dan...over de dam vanaf het meer gevlogen, statig en sierlijk: 2 wilde zwanen; hun melancholische roep vliegt mee in de wind. In een grote, perfecte boog tegen de wind in vliegen zij naar hun soortgenoten op het slik. Met recht omhoog gestrekte halzen landen zij tussen hen in, Wat een gratie!
Met de groep zwanen nog in zicht stuiten onze Garlicbirders even verder op het lijkje van een zeekoet. Ze rollen het lichaampje voorzichtig om, en zien dat het vrijwel ongeschonden is. Ach toch, zo'n klein beestje dat zo thuis was op de zee, nu als aas op het land. ' Stomme rotnatuur', kan een der birders niet nalaten te denken.
Per GB-mobiel gaat het dan verder langs de rand van Maasvlakte II naar de Nieuwe Waterweg. Ook daar lijkt de oogst aanvankelijk mager; wat zilvermeeuwen, aalscholvers en een paar coasters op een ruwe, korte golfslag. Maar OK, daar toch een paar eidereenden in de verte...En dan, terwijl men in de auto net een broodje met pepercervelaat naar binnen werkt, minstens 2 jan-van-genten! Wat een magnifieke zwevers! Ze laten zich van hoog naar laag vallen, en al komt het niet van zo'n spectaculaire duik waar deze vogels beroemd om zijn, het is fantastisch om deze dieren hier te zien! En zo leert deze knofvogelexpeditie maar weer eens dat het niet per se om kwantiteit gaat.

Goede buren...!

Het onderkomen van The Garlicbirders is gevestigd in hetzelfde statige gebouw als waar multimediaconcern Ducksingel Productions (DSP) kantoor houdt. Nu ja, zult u, lieve lezer en knofvogelvriend, zeggen: wat heeft knofvogelen met moderne media van doen? Waarom moet ik dit weten?
Welnu, het is eigenlijk heel eenvoudig: onze Garlicbirders maken best nogal eens gebruik van de diensten van DSP. Hoe dacht u dat bijvoorbeeld de grafische uitingen die dit Garlicbirdersblog zo menigmaal sieren tot stand komen? Juist, dat is het werk van DSP Graphics. En die enkele keer dat een filmpje het blog opluistert...ook hier heeft Ducksingel Productions de hand in, middels dochter DSP Movies moet u weten. Nu is dit DSP Movies niet gespecialiseerd in vogelfilms. Het grootste deel van wat zij daar maken gaat helemaal niet over vogels. En bij sommige van hun producties schudden de Garlicbirders het hoofd. Neem bijvoorbeeld de onlangs gestarte politieke serie 'In gesprek met de premier', waarvan hier een aflevering...Ook u, lezer, staat er wat vreemd van te kijken, durven wij wedden.
Maar dan eens in de zoveel tijd scheidt DSP Movies een rolprent af die de Garlicbirders wel kunnen waarderen. Dat geldt zeker voor 'De Zuid-Hollandse kust', dat onlangs werd uitgebracht. Hoewel ook hier vogels niet centraal staan, toont men fraaie beelden van 2 van de populairste wandelgebieden van onze vogel & knoflook minnenden: Westplaat en vooral Kwade Hoek! Bekijk de beelden en geniet u ook van de ruimte en weidsheid die zij ademen...

En dan ziet u hier toch ook bergeenden en heel veel spreeuwen. En een paard.
(U kunt hier de film rechtstreeks en in hogere resolutie op het Ducksingelkanaal op YouTube bekijken.)

Ackerdijkse Plassen

En dan is de rondleiding die enkele Garlicbirders verleden week in groepsverband door het kerngebied van de Ackersdijkse Plassen kregen nog vermeldenswaard. Het water, zo meldde de gids, stond er nooit zo hoog. Maar eigenlijk vergrootte dit de pret alleen maar: u had onze knofvogelaars eens enthousiast door de blubber moeten zien stappen op hun kaplaarzen! Een aparte ervaring was het om in zeer oud Hollands landschap te lopen en aan de kim de skyline van Rotterdam te zien tegen de opgaande zon. En qua vogels geen heel bijzondere, maar bijzonder was toch wel om op 1 wandeling een buizerd, een kiekendief, een sperwer en een torenvalk te zien. En de eerste pijlstaarten en wintertalingen van het seizoen! En sijsjes.

De H is van Havik!

Het nare weer van de afgelopen weekeinden noopte de vogelaarswereld, dus ook onze Garlicbirders hun heil binnenshuis te zoeken. En ach, wat doet men dan…een van de Garlicbirders liep de Garlicbirders List eens door. Wist u dat daarop inmiddels 247 waargenomen soorten staan? Een andere Garlicbirder nam eens een boek ter hand. De H is van Havik, van Helen Macdonald. Zij raakte er meteen door gegrepen (het boek wordt wereldwijd ook lovend besproken).
Maar dan was er deze zaterdag in de periode zo tussen zonsop- en zonsondergang een droge periode met zon voorspeld, tussen een grauwnatte vrijdag en een regenachtige zondag door.
U begrijpt dat de Garlicbirders zich deze kans niet lieten ontglippen! Stonden ze toch om kwart over negen al op Westplaat, in de zon en een frisstraffe wind.
Hun eerste gang voerde door Hoekje Jans (goudvink!, maar dit keer niet cetti’s zanger) naar de openingen naar het Oostvoornse Meer. Op het meer waren eerder wilde zwanen gesignaleerd, zouden…Aanvankelijk leek het er niet op, maar jawel, jawel…daar, dichtbij, zwommen 4 wilde zwanen, bij vlagen aangelicht door de oranjegele ochtendzon. De eerste wilde zwanen van dit seizoen! En als mooie toegiften waren daar een grote en een kleine zilverreiger en een blauwe reiger op een rijtje naast elkaar, en soms bijna onzichtbaar op het ruwe water een groepje van zo’n 15 dodaarsjes.
Na een tocht in stormachtige tegenwind langs de Voornse Slikken belandden onze knofvogelaars bij het begin van het Laantje van de Bonte Piet (dit heet niet uit politieke correctheid zo, maar naar de bijnaam van de scholekster, naar welke vogel een voormalige kijkhut  aan het eind van het laantje was genoemd; de hut is 2x door stormvloed weggevaagd en nu vervangen door een kijkscherm). Dit laantje nu herbergt (minstens) een havik. Vrijwel elke keer als onze Garlicbirders erdoor lopen, zien ze in een flits (soms wat beter) die havik wegvliegen. Het zijn schuwe rovers (die haviken dan).
Nu keken de vogelaars het laantje in omdat ze het deze keer niet zouden belopen, maar wel de havik even wilden zien wegvlieden. Vooral de Garlicbirder die het boek van Helen MacDonald aan het lezen is natuurlijk.
Ze kijken het laantje af zover zij kunnen, zien niets, tot die Garlicbirder van het boek besmuikt roept: hier! vooraan! bij die plas! En waarachtig, met z’n poten in een plas aan het begin van het laantje staat daar een havik. De vogel is zich aan het wassen. Het dier ziet onze vrinden wel, maar maakt zijn karwei af, en vliegt na een halve minuut in een wijde boog en met trage vleugelslag tussen de bomen, uit het zicht. Wat een bijzondere waarneming! Zo goed zagen zij nooit een havik! Dit kan zo in de lijst van Garlicbirders Top Waarnemingen!

Rob den IJsvogel

Natuurlijk, lieve knofvogelvriend, natuurlijk weten The Garlicbirders het maar al te goed: het is niet gepast om als serieus vogelaar namen te geven aan waargenomen vogels. O zeker, uw kooivogel mag u elke naam geven die u maar wilt, al is Piet voor een kanarie weinig origineel, of Lorre voor de papegaai. Maar dat u als vogelaar een zeearend spot en deze dan Arend doopt, een paartje casarca's Cazimir en Cassandra noemt of een stel kokmeeuwen Cockie en Koos is absoluut 'not done'. U zou zich een dilettant tonen en uw waarnemingen zouden niet serieus worden genomen. Dit weten, als gezegd, ook de Garlicbirders. En toch, beste lezer, gebeurde het vandaag dat zij wel degelijk een in het wild waargenomen vogel van een naam voorzagen. Laten wij in het kort schetsen hoe dit zo gekomen is.
Niet al te vroeg vanochtend toog het desbetreffend clubje Garlicbirders naar de boven Rotterdam The Hague Airport (ach, heette het nog maar Vliegveld Zestienhoven) gelegen Ackerdijkse Plassen, een niet al te groot natuur- en recreatiegebied waar relatief veel vogelwaarnemingen worden gedaan. Het was perfect zonnig, windstil herfstweer met een vleugje nevel hier en daar. Het wandelen was er zeer aangenaam (onze knofvogelaars zijn inmiddels ingesteld op het ontwijken van grotere en kleinere groepen druppelgehelmde racefietsamateurs, en het luide geroep en converseren van deze wanna-be Eddy Merckxen nemen ze, althans in dit gebied, ook voor lief). Ze genoten van de vele buizerds op het land (soms 5 tegelijk), de fraaie nieuwe uitkijktoren en de vele vogelgeluiden, zonder nou heel veel gevederden te zien. Uiteindelijk kwamen ze bij de kijkhut bij het meest oostelijke Ackerdijks plasje (na net 15 watersnippen te hebben gezien, mind you!) en wat ze daar zagen was weinig spectaculair, en in het omringend riet lieten zich diverse vogels door hun roep vermoeden maar niet zien. Maar het was goed. De birders liepen tussen de rietkragen naar de weg, alwaar zij aan een picnictafel hun boterham wilden eten. Vlak voor zij echter bij de weg waren zag Garlicbirder D. tussen het riet door, op nog geen 15 meter afstand, een ijsvogel op een paal zitten. Het beestje zag de birders ook, dat kon je merken, maar het bleef rustig zitten, een beetje om zich heen kijkend, zo nu en dan zijn zwartglinsterend kraaloogje op onze vogelvrienden vestigend, dan eens zachtjes voor zich uit kwetterpiepend. Minutenlang bleef hij daar, zodat de Garlicbirders hem tot op z'n kleinste veertjes konden observeren. Wat een kleuren! Het diep oranje van het borstje, het helderwit rond het nekje, het donkerblauw op de kruin, het zwart van de snavel. Jammer alleen dat hij z'n helderblauwe rug niet toonde. Maar dit was al geweldig.

En dan vloog het diertje, tussen hetwelk en de birders in die minuten iets van een band was ontstaan, dan toch weg. Naar een belendende sloot, ...waar de picnictafel op uitkeek, zo bleek toen de Garlicbirders daar hun boterham uitpakten (en voor elk een klein pakje Chocomel). En waarachtig...daar, op een plank in de sloot, als een feestelijk blauw vaantje zat daar de ijsvogel! Weer op z'n gemak, weer een beetje om zich heen kijkend, maar nu met de fluorescerend blauwe rug naar de birders gekeerd. Fietsers (nu meer van het type gezin of ouder echtpaar, de meeste namaak-Jacques Anquetils zaten nu op het terras van een of andere uitspanning achter de koffie met vlaai, of een bockbiertje) reden nietsvermoedend voorbij waar de ijsvogel zat. De Garlicbirders aten hun boterham en tuurden om de paar seconden naar het vogeltje met het grote hoofd (want dat hebben ijsvogels) en voelden een immer sterker wordende verbondenheid met het dier. Het leek wel of hij er speciaal voor hen was gaan zitten. En in de wetenschap dat ijsvogels een vaste stek hebben, en dat zij hem dus mogelijk bij een volgend bezoek aan de plassen nog eens zouden ontmoeten, ja, dat hij tot een oude bekende zou kunnen uitgroeien, ontstond bij onze vogelvrienden het idee om dan, bij hoge uitzondering, deze kleurige vogel die hen zo rustig terwille was geweest een naam te geven. Zo gedacht, zo gedaan. Het werd: Rob den IJsvogel. Een naam met een even stevige als sympathieke klank, zo meenden de Garlicbirders. En zo is het ook. Dus lieve lezer en knofvogelvriend, mocht u ooit in het oostelijk deel van de Ackerdijkse Plassen verzeild raken, en daar een ontspannen blauw-oranje-witgekleurde vogel met een groot hoofd bij het water tegenkomen, weet dan: dit is Rob den IJsvogel.

De spreeuwen van Westplaat

Ach lieve mensen, wat was het weer heerlijk, afgelopen zondag op Westplaat (u weet wel, het duin- en slikkengebied tussen de Maasvlakte en Oostvoorne). Heel leuk vonden de Garlicbirders hun ontmoeting met de goudhaantjes en warempel ook het vuurgoudhaantje. Wat een koddige beestjes, deze mini-adhd'ertjes! het geroep van waterral en cetti's zangers droeg ook zeker aan het vogelplezier bij. En om toch de ijsvogels van het Oostvoornse meer weer eens gezien te hebben...nog altijd een belevenis waar het vogelaarshart van opspringt. Maar het indrukwekkendst deze dag, en zich ongetwijfeld scharend bij de absolute top der vogelervaringen, was de wandeling tussen de duizenden spreeuwen op de Brielse gatdam. Overal in het duingewas krioelde het van de spreeuwen, waar onze Garlicbirders ook liepen. Ze zaten in het gebladerte of boven in de struiken. Ze vlogen van de ene struik naar de andere, of poetsten zich de veren, of genoten van de ochtendzon op hun glanzend en gespikkeld verenpak. En ze kwetterden en floten of trilden en pruttelden dat het een aard had. Honderden, nee duizenden spreeuwen tegelijk, om onze knofvogelvrienden heen. Daar wordt een vogelvriend gelukkig van, reken maar!
Een van de vogelvrienden wist nog wat video-opnamen te maken, Bij lange na raken deze niet aan de echte ervaring, maar wellicht geven ze u, beste lezer, toch een idee...

En klik hier voor als u de beelden in groter formaat op YouTube zelf wilt zien. U kunt ook onder het videobeeld hierboven op het icoon 'beeldvullende weergave' klikken. Dit is aan te bevelen als u ook spreeuwen wilt zien.

DE UITSLAG!

Gefeliciteerd Hans G. te Mijdrecht en Bram vd K. te Rotterdam! Ja beste knofvogelvrienden, deze 2 bollebozen hebben, zonder verdere hints of aanwijzingen, in 1x geraden waar The Garlicbirders vorige week zo prettig hebben geknofvogeld (Encyclopaedia Ornithologica: knofvogelen = combinatie van vogels kijken, wandelen en het nuttigen van met knoflookworst belegde broodjes).

HET GOEDE ANTWOORD
Sommigen van u (wij noemen hier een Peter V. te Uithoorn) hadden al wel in de gaten dat het buitenlands aandoende landschap niet al te ver van Rotterdam te vinden moest zijn. Maar dat het hier een gebied bij Vlaardingen betrof, bevroedden alleen de 2 al eerder genoemde heren. Ja, lieve vogelvrinden, Bij Vlaardingen dus. Om precies te zijn, de Broekpolder en Aalkeetpolder tussen Vlaardingen en Maassluis. In het zuiden begrensd door de A20 die voor een constant achtergrondgeluid zorgt, met nog verder naar het zuiden de rookpluimen en soms een vlam van Botlek en Europoort. Vanaf sommige punten in het gebied kun je in het oosten Rotterdam zien liggen, in het noorden Delft en Zoetermeer en in het westen Den Haag. Dit alles zal de vogels worst zijn, want zij zitten er in groten getale en in verbluffende diversiteit.

Het gebied zelf is ook heel divers met op een oude vuilstort 'gebouwde' recreatienatuur, rijskaden, oud weiland, dijken en vaarten, aangelegd bos en een historische eendenkooi. En je hebt er altijd ook mensen om je heen: hardlopenden alleen of groepsgewijs, mannen in strakke RABO-pakjes met een druppelhelm op de kop en racefiets of ATB onder de kont die schreeuwend converseren, golfspelers (rustige types in het gemeen), sledehondengeleidenden met hun honden en sleden op wieltjes, en gezinnen die van Vlaardingen naar Maassluis fietsen of andersom. En soms een vogelaar.

DE PRIJS
The Garlicbirders willen de knappe prestatie van zowel Hans als Bram belonen. Beiden zullen in het BENIJDENSWAARDIGE bezit worden gesteld van een UNIEK GARLICBIRDERS T-SHIRT! Zo zijn ze ook wel, die dekselse Garlicbirders...

Waar zaten zij vandaag?

Misschien wel 150 puttertjes die babbelend neerstreken in en opvlogen uit struik en boom of zich koesterden in de opgaande zon,  met in hun midden 10-tallen groenlingen; honderden kol-, grauwe, brand- en nijlganzen in nevelige weilanden; krak-, slob- tafel- kuif en wilde eenden en talingen en smienten op spiegelgladde plassen en vaarten; buizerds op verre palen, kieviten, roodborstjes, een kiekendief? Waar waren de Garlicbirders vandaag? Ze namen er deze foto:

De Ardennen? De Eifel? Zuid Limburg? Wie het juiste antwoord doorgeeft verdient eeuwige roem en maakt kans op een origineel Garlicbirders T-shirt! Om het iets makkelijker te maken deze clou: het gebied wordt druk bezocht door mountainbikers (of ATB'ers of hoe je deze mensen ook wilt noemen) en sledehonden met hun geleiders. En de Garlicbirders waren om 12:15 uur alweer op het vogelaarshonk terug.
Geef je antwoord door aan The Garlicbirders' Vlugge Vogelvraagje.

DE TIJD VLIEGT!

Meer dan een jaar, lieve knofvogelvrienden, meer dan een jaar is het stil geweest hier op het Garlicbirdersblog. En eerlijk gezegd hadden sommigen binnen The Garlicbirders er zich al bij neergelegd dat op 16 september 2014 het laatste blog online was gegaan. Maarrrrrr…u ziet, ongetwijfeld tot ook uw vreugde: 1 jaar en 3 weken na het fabuleuze blog over de Spreeuwenshow in Kwade Hoek is er dan toch weer een bijzonder Garlicbirderverhaal verschenen! Lees wat enkele Garlicbirders vandaag beleefden, en lees daarna in vogelvlucht welke highlights het afgelopen jaar de wereld van The Garlicbirders hebben verlicht. En lees dan ook tot uw opluchting dat onze Knofvogelaars 'are still going strong'. Inzake de toekomstige verschijningsfrequentie van het blog hebben de Garlicbirders van hun afdeling Communicatie een zwijgverbod opgelegd gekregen.

Een Zeldzaam Kleurrijk Hoekje

Na zondagochtend al tientallen goudhaantjes bij elkaar te hebben gezien in de struiken van Hoekje Jans en daar bij het kijkscherm een ijsvogel vanonder het vlonder onder hun voeten te hebben zien wegschieten; na honderden wulpen en tientallen kwikstaarten op en langs de Voornse Slikken te hebben gezien en vele honderden vinken en koperwieken van de zeekant te hebben zien binnentrekken, na dit alles en nog veel meer te hebben gezien (rovers!), besloot ons clubje Garlicbirders weer eens de oostoever van het Oostvoornse Meer te bezoeken. Die plek was al eerder verrassend vruchtbaar gebleken voor met name wat betreft watergevogelte.
In de vroege herfstkou, maar onder de nog warme oktoberzon liep ons clubje over de dijk langs de oostoever naar daar waar een draaiing hen in de luwte zou zetten als zij beneden aan de dijk een broodje (met pepercervelaat) zouden nuttigen. Ook nu liet de aan de dijk wonende cetti’s zanger zich horen met zijn ietwat afwijkende riedeltje (in het hele Westplaatgebied zitten wel 5 of 6 cetti’s, misschien meer).
Bij de bocht in de dijk gekomen zagen de birders 2 vogels beneden rondvliegen die aanvankelijk grauwgrijs leken, maar zodra de zon op hun veren reflecteerde helblauw en hardoranje kleurden: ijsvogels. Bij de plek die onze birders als lunchgelegenheid hadden gedacht. En jawel, gedurende het halve uur dat de vogelaars onder aan de dijk zaten vlogen 2 ijsvogels onophoudelijk van links naar rechts voor hun ogen, soms op slechts enkele meters afstand. De vogels doken naar visjes, die ze dan brachten naar hun door het riet aan het oog onttrokken nest. Dit deden zij onder veelvuldig roepen: een beetje metalig, schril piepen.
En dan hoorden de Garlicbirders, terwijl de ijsvogels heen en weer vlogen, ineens een ander metalig vogelgeluid: het kenmerkende getinkel van baardmannetjes! En zie, in het riet bij de ijsvogels dook inderdaad een paartje baardmannetjes. Geen heel zeldzame vogel, maar je ziet ze beslist ook niet elke dag! En wat een fraaie beestjes om te zien! Na niet al te lang verdween het stel via een belendende struik uit het oog. Maar…ijsvogels en baardmannetjes bij elkaar, onze birders waren blij dit meegemaakt te mogen hebben.
Voor zij echter hun vreugde hierover naar elkaar konden uitwisselen, landde in de struik waarlangs zojuist de baardmannen verdwenen een paartje piepkleine vogels met een geel-oranje streepje op de kruin en een wat onnozele uitdrukking op het kopje…Goudhaantjes! Nu hadden de birders er die ochtend al meer gezien dan in hun hele vogelaarsleven tot dan toe bij elkaar, maar hier, waar de ijsvogels nog rondvlogen en de baardmannetjes zojuist waren vertrokken, om daar dan ook nog eens goudhaantjes te zien, dit beleefden onze vogelvrinden als puur vogelaarsgeluk!

SUCCESVOL JAAR BLIJFT STIL VOOR DE BUITENWERELD

Ook nu weer betekende het uitblijven van berichten op het Garlicbirdersblog niet dat er van het knofvogelfront niets te melden viel. Integendeel, het afgelopen jaar is de knofvogellijst weer uitgebreid met een handvol soorten (waaronder 2 uilensoorten!), werden er fraaie waarnemingen gedaan en nieuwe gebieden geëxploreerd. Dat het stil bleef op het blog is slechts te wijten aan hardnekkige laksheid. Het is helaas niet anders.
In het ‘stille’ jaar zijn de Garlicbirders in 4 nieuwe gebieden geweest: Meijendel bij Wassenaar, De Betuwe rond Erichem en Buren, het Westerwold (ZO-Groningen) wat wel de ontdekking van het jaar genoemd mag worden, en de streek rond Diepenheim (Twente). Ze zijn bij Zierikzee geweest en op de Hoge Veluwe. En natuurlijk kwamen ze nog het meest op de makkelijker bereikbare vaste vogellocaties zoals Kwade Hoek, Westplaat, Ackerdijkse Plassen, Aalkeetbuiten- en Broekpolder en Strijensas. Ook rond het verenigingsgebouw was er van alles te beleven; zoals onlangs nog de torenvalk erboven, of de staartmezen langs de singel aan de voorkant. Een jaar geleden doken er kroon- en mandarijneenden in diezelfde singel op. Ze zwemmen er nog steeds.
Nieuwe soorten op de lijst zijn bladkoning (zeldzaam!); isabeltapuit (nog zeldzamer!), rechtopstaand als een stokstaartje; de kanoet in zijn prachtkleed (was een schaamvogel); wespendief en steen- en bosuil (vooral die laatste betrof een indringende confrontatie). Dan was nog nieuw de glanskop (de matkop werd trouwens ook gezien) en misschien de spotvogel en de kwartel. Maar die laatsten mogen we niet als zeker meetellen.
Niet nieuw, maar wel voor Nederland heel bijzonder, zeker als we het over hartje winter hebben, was de hop bij Ackerdijk, kleumend in het kozijn van een koeienstal. En de Garlicbirders hebben op de Maasvlakte en op Flakkee prachtige witte buizerds leren kennen. Dit jaar kwam ook de visarend van Westplaat weer eens een paar keer in beeld.
Inderdaad, het was fijn geweest als de Garlicbirders u met actuele blogs over dit alles en nog veel meer hadden geïnformeerd. Het heeft niet zo mogen zijn, en voor de toekomst…laten we maar niets beloven.