DE TIJD VLIEGT!

Meer dan een jaar, lieve knofvogelvrienden, meer dan een jaar is het stil geweest hier op het Garlicbirdersblog. En eerlijk gezegd hadden sommigen binnen The Garlicbirders er zich al bij neergelegd dat op 16 september 2014 het laatste blog online was gegaan. Maarrrrrr…u ziet, ongetwijfeld tot ook uw vreugde: 1 jaar en 3 weken na het fabuleuze blog over de Spreeuwenshow in Kwade Hoek is er dan toch weer een bijzonder Garlicbirderverhaal verschenen! Lees wat enkele Garlicbirders vandaag beleefden, en lees daarna in vogelvlucht welke highlights het afgelopen jaar de wereld van The Garlicbirders hebben verlicht. En lees dan ook tot uw opluchting dat onze Knofvogelaars 'are still going strong'. Inzake de toekomstige verschijningsfrequentie van het blog hebben de Garlicbirders van hun afdeling Communicatie een zwijgverbod opgelegd gekregen.

Een Zeldzaam Kleurrijk Hoekje

Na zondagochtend al tientallen goudhaantjes bij elkaar te hebben gezien in de struiken van Hoekje Jans en daar bij het kijkscherm een ijsvogel vanonder het vlonder onder hun voeten te hebben zien wegschieten; na honderden wulpen en tientallen kwikstaarten op en langs de Voornse Slikken te hebben gezien en vele honderden vinken en koperwieken van de zeekant te hebben zien binnentrekken, na dit alles en nog veel meer te hebben gezien (rovers!), besloot ons clubje Garlicbirders weer eens de oostoever van het Oostvoornse Meer te bezoeken. Die plek was al eerder verrassend vruchtbaar gebleken voor met name wat betreft watergevogelte.
In de vroege herfstkou, maar onder de nog warme oktoberzon liep ons clubje over de dijk langs de oostoever naar daar waar een draaiing hen in de luwte zou zetten als zij beneden aan de dijk een broodje (met pepercervelaat) zouden nuttigen. Ook nu liet de aan de dijk wonende cetti’s zanger zich horen met zijn ietwat afwijkende riedeltje (in het hele Westplaatgebied zitten wel 5 of 6 cetti’s, misschien meer).
Bij de bocht in de dijk gekomen zagen de birders 2 vogels beneden rondvliegen die aanvankelijk grauwgrijs leken, maar zodra de zon op hun veren reflecteerde helblauw en hardoranje kleurden: ijsvogels. Bij de plek die onze birders als lunchgelegenheid hadden gedacht. En jawel, gedurende het halve uur dat de vogelaars onder aan de dijk zaten vlogen 2 ijsvogels onophoudelijk van links naar rechts voor hun ogen, soms op slechts enkele meters afstand. De vogels doken naar visjes, die ze dan brachten naar hun door het riet aan het oog onttrokken nest. Dit deden zij onder veelvuldig roepen: een beetje metalig, schril piepen.
En dan hoorden de Garlicbirders, terwijl de ijsvogels heen en weer vlogen, ineens een ander metalig vogelgeluid: het kenmerkende getinkel van baardmannetjes! En zie, in het riet bij de ijsvogels dook inderdaad een paartje baardmannetjes. Geen heel zeldzame vogel, maar je ziet ze beslist ook niet elke dag! En wat een fraaie beestjes om te zien! Na niet al te lang verdween het stel via een belendende struik uit het oog. Maar…ijsvogels en baardmannetjes bij elkaar, onze birders waren blij dit meegemaakt te mogen hebben.
Voor zij echter hun vreugde hierover naar elkaar konden uitwisselen, landde in de struik waarlangs zojuist de baardmannen verdwenen een paartje piepkleine vogels met een geel-oranje streepje op de kruin en een wat onnozele uitdrukking op het kopje…Goudhaantjes! Nu hadden de birders er die ochtend al meer gezien dan in hun hele vogelaarsleven tot dan toe bij elkaar, maar hier, waar de ijsvogels nog rondvlogen en de baardmannetjes zojuist waren vertrokken, om daar dan ook nog eens goudhaantjes te zien, dit beleefden onze vogelvrinden als puur vogelaarsgeluk!

SUCCESVOL JAAR BLIJFT STIL VOOR DE BUITENWERELD

Ook nu weer betekende het uitblijven van berichten op het Garlicbirdersblog niet dat er van het knofvogelfront niets te melden viel. Integendeel, het afgelopen jaar is de knofvogellijst weer uitgebreid met een handvol soorten (waaronder 2 uilensoorten!), werden er fraaie waarnemingen gedaan en nieuwe gebieden geëxploreerd. Dat het stil bleef op het blog is slechts te wijten aan hardnekkige laksheid. Het is helaas niet anders.
In het ‘stille’ jaar zijn de Garlicbirders in 4 nieuwe gebieden geweest: Meijendel bij Wassenaar, De Betuwe rond Erichem en Buren, het Westerwold (ZO-Groningen) wat wel de ontdekking van het jaar genoemd mag worden, en de streek rond Diepenheim (Twente). Ze zijn bij Zierikzee geweest en op de Hoge Veluwe. En natuurlijk kwamen ze nog het meest op de makkelijker bereikbare vaste vogellocaties zoals Kwade Hoek, Westplaat, Ackerdijkse Plassen, Aalkeetbuiten- en Broekpolder en Strijensas. Ook rond het verenigingsgebouw was er van alles te beleven; zoals onlangs nog de torenvalk erboven, of de staartmezen langs de singel aan de voorkant. Een jaar geleden doken er kroon- en mandarijneenden in diezelfde singel op. Ze zwemmen er nog steeds.
Nieuwe soorten op de lijst zijn bladkoning (zeldzaam!); isabeltapuit (nog zeldzamer!), rechtopstaand als een stokstaartje; de kanoet in zijn prachtkleed (was een schaamvogel); wespendief en steen- en bosuil (vooral die laatste betrof een indringende confrontatie). Dan was nog nieuw de glanskop (de matkop werd trouwens ook gezien) en misschien de spotvogel en de kwartel. Maar die laatsten mogen we niet als zeker meetellen.
Niet nieuw, maar wel voor Nederland heel bijzonder, zeker als we het over hartje winter hebben, was de hop bij Ackerdijk, kleumend in het kozijn van een koeienstal. En de Garlicbirders hebben op de Maasvlakte en op Flakkee prachtige witte buizerds leren kennen. Dit jaar kwam ook de visarend van Westplaat weer eens een paar keer in beeld.
Inderdaad, het was fijn geweest als de Garlicbirders u met actuele blogs over dit alles en nog veel meer hadden geïnformeerd. Het heeft niet zo mogen zijn, en voor de toekomst…laten we maar niets beloven.