Ook slechte vogeldagen kunnen goed uitpakken!

Dan zijn er van die dagen, u kent ze vast ook wel, lieve lezer, van die dagen dat de zon zich nauwelijks laat zien, stormachtige winden duinen doen stuiven en regendreiging niet van de lucht is. Op het meer stuwen ontelbare golven zich schuimend naar voren, een verre branding slaat stuk tot nevel. Zo'n dag was het afgelopen zondag dus. En juist deze zondag wilde een clubje Garlicbirders er toch echt weer eens op uit (ja, die feestdagen, hoe prettig en vrolijk ook, zitten het vogelen soms danig in de weg!). Ondanks een toch weer mindere weersverwachting, ging men, en men koos voor het nabije Westplaat.
Nauw echter was men de deur uit, op weg naar de Garlicbirders -SUV (Stoer Uitziend Voertuig), of daar werd men een koppeltje grote gele kwikstaarten gewaar dat onrustig zoals zij dat doen boven de singel fladderde. Leuk, grote gele kwikken midden in de stad!
Te Westplaat viel de vogelstilte op die er heerste. Normaal is het een piepen en tjilpen van belang, nu was er slechts het loeien van de stormachtige wind en het knetteren van de hoogspanningskabels hoog boven. Eenmaal over het Oostvoornse meer heenkijkend viel onze knofvogelaars ook daar het gebrek aan vogels op. Gelukkig was er nog wel íets te zien: middelste zaagbekken, dodaarsjes en...3 wilde zwanen. De dieren dobberden er als gekken.
Dan stak men de dam over, naar de zeezij. Op de brede duinenrijgelijke dam was er ook niets te zien of te horen, en een blik over de grijze slikken onder de grijze lucht met ver weg een grijze teruggetrokken zee beloofde ook niet veel goeds. Ja, scholeksters en wulpen verder weg, wat bergeenden dichterbij...en weer een groepje wilde zwanen, die hun koppen in hun veren hadden gestoken, zodat onze birders het niet zeker wisten. En dan...over de dam vanaf het meer gevlogen, statig en sierlijk: 2 wilde zwanen; hun melancholische roep vliegt mee in de wind. In een grote, perfecte boog tegen de wind in vliegen zij naar hun soortgenoten op het slik. Met recht omhoog gestrekte halzen landen zij tussen hen in, Wat een gratie!
Met de groep zwanen nog in zicht stuiten onze Garlicbirders even verder op het lijkje van een zeekoet. Ze rollen het lichaampje voorzichtig om, en zien dat het vrijwel ongeschonden is. Ach toch, zo'n klein beestje dat zo thuis was op de zee, nu als aas op het land. ' Stomme rotnatuur', kan een der birders niet nalaten te denken.
Per GB-mobiel gaat het dan verder langs de rand van Maasvlakte II naar de Nieuwe Waterweg. Ook daar lijkt de oogst aanvankelijk mager; wat zilvermeeuwen, aalscholvers en een paar coasters op een ruwe, korte golfslag. Maar OK, daar toch een paar eidereenden in de verte...En dan, terwijl men in de auto net een broodje met pepercervelaat naar binnen werkt, minstens 2 jan-van-genten! Wat een magnifieke zwevers! Ze laten zich van hoog naar laag vallen, en al komt het niet van zo'n spectaculaire duik waar deze vogels beroemd om zijn, het is fantastisch om deze dieren hier te zien! En zo leert deze knofvogelexpeditie maar weer eens dat het niet per se om kwantiteit gaat.