De H is van Havik!

Het nare weer van de afgelopen weekeinden noopte de vogelaarswereld, dus ook onze Garlicbirders hun heil binnenshuis te zoeken. En ach, wat doet men dan…een van de Garlicbirders liep de Garlicbirders List eens door. Wist u dat daarop inmiddels 247 waargenomen soorten staan? Een andere Garlicbirder nam eens een boek ter hand. De H is van Havik, van Helen Macdonald. Zij raakte er meteen door gegrepen (het boek wordt wereldwijd ook lovend besproken).
Maar dan was er deze zaterdag in de periode zo tussen zonsop- en zonsondergang een droge periode met zon voorspeld, tussen een grauwnatte vrijdag en een regenachtige zondag door.
U begrijpt dat de Garlicbirders zich deze kans niet lieten ontglippen! Stonden ze toch om kwart over negen al op Westplaat, in de zon en een frisstraffe wind.
Hun eerste gang voerde door Hoekje Jans (goudvink!, maar dit keer niet cetti’s zanger) naar de openingen naar het Oostvoornse Meer. Op het meer waren eerder wilde zwanen gesignaleerd, zouden…Aanvankelijk leek het er niet op, maar jawel, jawel…daar, dichtbij, zwommen 4 wilde zwanen, bij vlagen aangelicht door de oranjegele ochtendzon. De eerste wilde zwanen van dit seizoen! En als mooie toegiften waren daar een grote en een kleine zilverreiger en een blauwe reiger op een rijtje naast elkaar, en soms bijna onzichtbaar op het ruwe water een groepje van zo’n 15 dodaarsjes.
Na een tocht in stormachtige tegenwind langs de Voornse Slikken belandden onze knofvogelaars bij het begin van het Laantje van de Bonte Piet (dit heet niet uit politieke correctheid zo, maar naar de bijnaam van de scholekster, naar welke vogel een voormalige kijkhut  aan het eind van het laantje was genoemd; de hut is 2x door stormvloed weggevaagd en nu vervangen door een kijkscherm). Dit laantje nu herbergt (minstens) een havik. Vrijwel elke keer als onze Garlicbirders erdoor lopen, zien ze in een flits (soms wat beter) die havik wegvliegen. Het zijn schuwe rovers (die haviken dan).
Nu keken de vogelaars het laantje in omdat ze het deze keer niet zouden belopen, maar wel de havik even wilden zien wegvlieden. Vooral de Garlicbirder die het boek van Helen MacDonald aan het lezen is natuurlijk.
Ze kijken het laantje af zover zij kunnen, zien niets, tot die Garlicbirder van het boek besmuikt roept: hier! vooraan! bij die plas! En waarachtig, met z’n poten in een plas aan het begin van het laantje staat daar een havik. De vogel is zich aan het wassen. Het dier ziet onze vrinden wel, maar maakt zijn karwei af, en vliegt na een halve minuut in een wijde boog en met trage vleugelslag tussen de bomen, uit het zicht. Wat een bijzondere waarneming! Zo goed zagen zij nooit een havik! Dit kan zo in de lijst van Garlicbirders Top Waarnemingen!