Engelse kwikstaarten in droomomgeving

We willen u hier, beste lezer en vogelvriend, een Garlicbirders Geheimtip aan de hand doen (dit blog wordt zodanig weinig gelezen, dat er geen grote ongelukken van kunnen komen): wil je in nog geen 4 uur zo'n 50 soorten scoren, ga dan naar het gebied Oostvoornse Meer, Westplaat en Maasvlakte/Slufter! Daar, aan de rand van de enorme Maasvlakte met zijn surrealistische ertsoverslag, containerhavens, energiecentrales, metaalopslag, kolenbergen, windmolens en doorvoerloodsen is een stukje gevarieerde kustnatuur dat in elk seizoen een keur aan gevogelte onderdak weet te bieden. Zo ook vandaag....
Gewapend met lange bruine pistolets met chorizo togen onze Garlicbirders weer eens Westplaatwaarts. Om bijvoorbeeld de eerste 200 meter in Hoekje Jans beestjes als kneu, staartmees, sprinkhaan- en cetti's zanger waar te nemen, benevens een lepelaar. Strakblauwe lucht, fietspad over en dan het duin op dat in al zijn breedte en lengte de Brielse Gatdam is. Even een blauwborstje meepakken, een tapuit...en dan de Westplaat op, het laantje naar de Bonte Piet in. Nachtegalen en zwartkopjes geven een vrolijkmakend concert op weg naar de eerder dit jaar door storm ondermijnde, maar nu weer, een ietsje verderop, heropende vogelkijkhut. Broodje eten, onderwijl zilverplevieren en rosse grutto's in het slik van de zeearm zien scharrelen....Overigens zien onze knofvogelaars vandaag geen enkele roofvogel op hun wandeling. Curieus! Maar goed, dan weer richting terug, het prachtig overgroeide laantje door, richting Knofmobiel. Men besluit de al zo succesvolle tocht (in totaal zullen de birders op deze tocht 49 zekere soorten tellen!) nog iets te verlengen door richting het hek naar de Slufter te wandelen. Rechts de containerkranen en hoogspanningsmasten van de Maasvlakte, om hen heen eigenlijk één grote bouwput met braakliggende terreintjes en een enorme berg zand voor wegwerkzaamheden. En in die berg zand....enkele tientallen nestgangen van oeverzwaluwen, die met tientallen boven hun hoofden zwieren en dan weer de nesten induiken om hun jongen te voeren. Maar nog is het niet gedaan...op een tip van een passerende carbirder gaan ze naar een onooglijk, schraalbegroeid veldje naast een dikke, roodroestige pijpleiding, en ze zien daar wat de carbirding vogelvriend tipte: naast een tapuit en een witte kwikstaart scharrelen er twee Engelse kwikstaarten! Geel als kanaries, nee, geler nog! In een omgeving als die in een beklemmende droom! Ach mensen, mensen, wat kan het leven van de vogelaar, en van de Garlicbirder in het bijzonder toch mooi zijn!