We willen u hier, beste lezer en vogelvriend, een
Garlicbirders Geheimtip aan de hand doen (dit blog wordt zodanig weinig gelezen, dat er geen grote ongelukken van kunnen komen): wil je in nog geen 4 uur zo'n
50 soorten scoren, ga dan naar het gebied
Oostvoornse Meer, Westplaat en
Maasvlakte/Slufter! Daar, aan de rand van de enorme
Maasvlakte met zijn surrealistische ertsoverslag, containerhavens, energiecentrales, metaalopslag, kolenbergen, windmolens en doorvoerloodsen is een stukje gevarieerde kustnatuur dat in elk seizoen een keur aan gevogelte onderdak weet te bieden. Zo ook vandaag....
Gewapend met lange bruine pistolets met chorizo togen onze
Garlicbirders weer eens Westplaatwaarts. Om bijvoorbeeld de eerste 200 meter in
Hoekje Jans beestjes als
kneu, staartmees, sprinkhaan- en
cetti's zanger waar te nemen, benevens een
lepelaar. Strakblauwe lucht, fietspad over en dan het duin op dat in al zijn breedte en lengte de
Brielse Gatdam is. Even een
blauwborstje meepakken, een
tapuit...en dan de
Westplaat op, het
laantje naar de Bonte Piet in.
Nachtegalen en
zwartkopjes geven een vrolijkmakend concert op weg naar de eerder dit jaar door storm ondermijnde, maar nu weer, een ietsje verderop, heropende vogelkijkhut. Broodje eten, onderwijl
zilverplevieren en
rosse grutto's in het slik van de zeearm zien scharrelen....Overigens zien onze knofvogelaars vandaag geen enkele roofvogel op hun wandeling. Curieus! Maar goed, dan weer richting terug, het prachtig overgroeide laantje door, richting Knofmobiel. Men besluit de al zo succesvolle tocht (in totaal zullen de birders op deze tocht
49 zekere soorten tellen!) nog iets te verlengen door richting het hek naar de
Slufter te wandelen. Rechts de containerkranen en hoogspanningsmasten van de
Maasvlakte, om hen heen eigenlijk één grote bouwput met braakliggende terreintjes en een enorme berg zand voor wegwerkzaamheden. En in die berg zand....enkele tientallen nestgangen van
oeverzwaluwen, die met tientallen boven hun hoofden zwieren en dan weer de nesten induiken om hun jongen te voeren. Maar nog is het niet gedaan...op een tip van een passerende
carbirder gaan ze naar een onooglijk, schraalbegroeid veldje naast een dikke, roodroestige pijpleiding, en ze zien daar wat de carbirding vogelvriend tipte: naast een
tapuit en een
witte kwikstaart scharrelen er twee
Engelse kwikstaarten! Geel als
kanaries, nee, geler nog! In een omgeving als die in een beklemmende droom! Ach mensen, mensen, wat kan het leven van de vogelaar, en van de
Garlicbirder in het bijzonder toch mooi zijn!