Nijlganspulletje op het ijs!

Wat je al niet voor ontdekkingen doet, ook als je niet expliciet aan het birden bent! Neem nou vorige week zaterdag, 30 januari; ook Rotterdam ligt weer onder de sneeuw, en overal ligt nog hardnekkig oud ijs. Twee leden van The Garlicbirders zijn op stap in Diergaarde Blijdorp, maar zeker niet om te birden (in de Rivierahal eten ze een gebakje van Vroon, maar knoflookworstbelegde broodjes zijn in geen velden of wegen te bekennen). Natuurlijk, de kroeskoppelikaankuikens in de broedmachine zijn een lust voor het oog, en toevallig vogels, maar om 'vogelen' gaat het hier allerminst.

Nee, pas op de glibberige loopbrug langs de grote, deels bevroren vijver aan de ene kant en de tijgers aan de andere kant, daar, op die monumentale brug, signaleert D. iets kleins tussen twee over het ijs stappende nijlganzen. Wat is dat...? Het kan toch niet....? Beide GB-leden haasten zich zo goed en zo kwaad als het gaat naar de andere kant van de brug om een beter zicht te krijgen op....Jawel! Een nijlganskuiken (of pulletje, voor ons kenners) dat dapper tussen z'n pappa en mamma in over het ijs dribbelt. Een kuiken. In januari, tussen sneeuw en ijs! Dit is toch wel heel bijzonder. Het kleine diertje, hooguit een week oud, ziet er gezond en actief uit. Als z'n ouders een eilandje opklimmen is het pulletje met 1 sprong bij hen. En even voor de goede orde: het gaat hier dus niet om dierentuinvogels, maar om 'wilde' ganzen, mind you!