Gewapend met broodjes chorizo togen enkele Garlicbirders zaterdagochtend vroeg welgemoed naar de Westplaat, onder een prachtig heldere ochtendzon. Wat was er vrijdag, volgens waarnemingen.nl, allemaal niet voor bijzonders gezien! Visarend, wielewaal, baardman, grote pieper en ortolaan! Ortolaan? Ortolaan? Het grote vogelboek erbij gepakt, en op Google Afbeeldingen gekeken…maar wacht eens…die gors die zij verleden week in een mistige en grijze Kwade Hoek na lang weifelen dan maar als vrouwtje rietgors bestempelden…Kwade Hoek ligt tegenover Westplaat…die gors, zou dat dan een ortolaan…? Ach, deze vraag zal wel altijd in de lucht blijven hangen…zeer waarschijnlijk was het een ortolaan, maar zekerheid kunnen onze Garlicbirders nooit meer krijgen. Ja mensen, zo hard kan de vogelkijkwereld zijn! Maar goed, deze zaterdag Westplaat. Het begint alweer goed met een prachtig plaatje van misschien wel 100 canadese ganzen op het Oostvoornse meer in het warmgele glijlicht van de ochtendzon. Adembenemend mooi, dat moet u maar van onze knofvogelaars aannemen! Een bijna net zo fraai zonbeschenen portret van een grote zilverreiger aan de oever van datzelfde meer, en dan….een lange reeks van net-niet waarnemingen: het stikt van de kleine vogels in Hoekje Jans en op de Brielse Gatdam, the floodplanes of the Voorne Silts are teeming with waterfowl and other birds, maar het vliegt snel over, duikt te diep de dichtbegroeide struiken in, zit gewoon veel te ver weg, of is alleen maar te horen. Maar daar!…boven de duinrand, die rover…is dat…slank, lange vingers…de visarend?..beest alweer verdwenen. Klootvogel! (Ja, ook onze Garlicbirders schieten wel eens uit hun slof). Dan het laantje naar kijkhut de Bonte Piet maar in. Hier stokt de adem onzer GB’ers even: het laantje zit tjokvol vogelaars! Ongetwijfeld aangetrokken door de bijzondere waarnemingen van de dag ervoor. In 1 keer meer vogelaars dan onze Knofvogelvrienden tijdens alle eerdere bezoeken aan dit laantje bij elkaar tegenkwamen. Het hoeft geen betoog dat er geen waarneming van betekenis meer werd gedaan. Behalve hun eigen havik, de vaste bewoner van het laantje, die in volle vaart op ooghoogte op hen af kwam spurten alsof hij zeggen wilde: ‘O, wat ben ik blij jullie te zien, tussen al die vreemde snuiters met hun grote telescopen die vandaag door mijn laantje lopen!’. Met een scherpe zwenking verdween hij achter het hoge duin. We laten hier even onvermeld de ontmoeting met de twee handhavers en hun speelse herdershond die op zoek waren naar een vermiste vrouw, en pakken de draad weer op, op het punt waar de GB’ers vanuit de hoge kijkhut bij de Slufter weer een kluit vogelaars ontwaren, samengedromd achter een hek met uitzicht op dat baggerdepot. Als ook onze twee hun knofkijkers over het sluftergebied laten glijden, zien ze op een strandje aan het sluftermeer een…ja, dat moet een buizerd zijn. Nog nooit gezien, een buizerd zo aan het water, maar het is echt geen kiekendief, en zeker niet de visarend. Waar die gasten achter dat hek dan naar kijken…geen idee.
De Garlicbirders gaan met de knofmobiel verder tot bij de monding van de Nieuwe Waterweg, waar ze een end langs de dijk lopen en daar tientallen tapuiten zien. En kneutjes. En kwikstaarten. En een bootje met een krabbenvisser. Leuk. Terug langs dezelfde route. Bij het Slufterhek staan nog steeds de mannen (en enkele vrouw) met hun kijkgerei. De Garlicbirders besluiten dan toch ook maar een kijkje te nemen. Het wordt hun al gauw duidelijk dat het samendrommen gevolg is van een rondgetwitterde waarneming van een …arendbuizerd in de Slufter. Zeldzaam! En hij is nog steeds te zien, daar, aan de overkant, achter die roestige pijpleiding, op het hekje naast het bordje daar... Tja, door hun toch niet misselijke kijkers (10X42 en 10x43) zien onze vrienden een piepklein hekje, met misschien inderdaad wel, als je goed kijkt een puntje erop. En dat is ‘m dan. Zelfs door de ruimhartig even ter beschikking gestelde telescoop van een medevogelaar is de vogel niet meer dan een puntje. Maar voorzichtig knopen de GB’ers hun waarneming eerder in de Slufter aan deze melding van de arendbuizerd. Als beiden eenmaal terug op het Garlichonk zijn, kijken zij natuurlijk meteen op waarneming.nl. Ja hoor, 53 meldingen van de arendbuizerd in de Slufter. Er zijn ook foto’s gemaakt van het dier. In het algemeen tonen die niet meer dan inderdaad een stipje. En dan is er een foto die ongeveer de vogel toont zoals de GB’ers die de eerste keer zagen. OK, waarneming nu dus 100% zeker, nieuwe soort op de Garlicbirders Lijst, en wat voor eentje. Maar echte triomf voelen onze rasvogelaars toch niet. Een slechte waarneming waarvan de determinatie niet door henzelf is gedaan, mwah...
